Het Paard

Padel is sinds 2020 officieel bij de tennisbond geland. Van de ene kant is dat goed te begrijpen omdat er raakvlakken zijn tussen beide sporten, maar van de andere kant toch ook wel een beetje vreemd. Heeft de bond hiermee het paard van Troje binnengehaald? Is dit het jong dat de ouder opeet? Of heeft de KNLTB hier een geniale zet gedaan waardoor de trend in het grijze en tanende ledenbestand nu permanent omgebogen wordt?

Het zou waanzin zijn om het wiel opnieuw uit te vinden voor het opzetten en organiseren van competities en toernooien, of het invoeren van een ratingssysteem. Daar kun je prima meeliften op bestaande structuren. Ook het strenger reguleren en certificeren van opleidingen voor Nederlandse trainers is een goede keuze. Omscholing van tennis naar padel is geen formaliteit meer voor tennisleraren die het er een beetje bij doen.

Maar er zijn ook zeker spanningsvelden tussen tennis en padel. Bij gecombineerde verenigingen gaan nieuwe padelbanen vaak ten koste van bestaande tennisbanen. Indoor tennis faciliteiten staan onder druk of worden omgebouwd, omdat ze slechts een deel van het jaar rendement opleveren. Kruisbestuiving is er zeker wel, maar vanuit mijn beleving is dit vaak eenrichtingsverkeer. Dus van tennis naar padel, niet andersom.

Hoe ga je als combi-bond uberhaupt om met het speerpunt van beide sporten en talentbegeleiding? Voor de goegemeente van recreatieve spelers is een combinatie van tennis en padel prima mogelijk. Dat wordt anders als je naar het prestatieve segment van je ledenbestand kijkt. Is het lucratievere tennis dan voor talenten het eerste doel en het padel letterlijk en figuurlijk plan-P?