De honingdas

Vorige week werd er een mooie wedstrijd gespeeld in Santiago de Chile. Het jeugdige reuzendoderdubbel Cardona/Augsburger, dat de dag ervoor Tapia/Coello agressief aan de kant wist te schuiven, moest aantreden tegen het duo Libaak/Tello. Zij vormen een nieuw koppel dit seizoen waarin ervaring en jeugd een krachtige combinatie vormt. Na twee zinderende tie-breaks wisten Libaak en Tello de derde set naar zich toe te trekken. Met name de rust en ervaring van Tello bleek uiteindelijk de belangrijkste factor voor de winst.

Juan Tello wordt ook wel de kat genoemd. Die bijnaam heeft hij gekregen vanwege zijn dierlijke reflexen en hoge sprongen op de baan en misschien stiekem ook wel een beetje vanwege zijn jarenlange partnerschap met ‘de muis’ - Fede Chingotto. In de volgende ronde staat voor de kat een beestachtig duel op stapel, hij moet aantreden tegen Juan Lebron - ‘de wolf’. Waar Lebron speelt volgt wereldwijd gehuil uit het publiek bij de ballen die hij de kooi uit jaagt. Het zou mooi zijn als ook Juan Tello vereerd wordt door een kakofonie aan gemiauw als hij zijn smash laat spreken.

Padel is een spel van bijnamen. Dieren komen vaak voor, maar ook verwijzingen naar componisten, superhelden of weersverschijnselen zijn niet ongebruikelijk. Over het algemeen zijn de bijnamen treffend, op een soms vreemde manier passend bij uiterlijk of karakter en veelal te herleiden naar positieve eigenschappen van een speler.

In mijn eigen competitie team ben ik onder de radar begonnen om deze traditie op te zetten. Één naam blijft al voorzichtig hangen. Voor een ander maatje heb ik een prachtige naam op het oog. Op YouTube zag ik laatst een hilarisch filmpje van een bijzonder dier, de honingdas. Dit dier kenmerkt zich door een weerbarstig en robuust uiterlijk en lijkt geen angst te kennen. Het heeft een gebrek aan ontzag voor de rest van de wereld en een bijna autistische doelgerichtheid. Ik speel graag met de honingdas.